رویش طلایی کوچولوها
 
آیکن گفتگو با ما آیکن چت ایتا آیکن گفتگو با ما
رویش طلایی کوچولوها / خانه کودک / سوالات متداول / راهنمایی والدین در تمرین های منزل

راهنمایی والدین در تمرین های منزل

راهنمایی والدین در تمرین های منزل


چرا نباید بین انجام تمرین های منزل، فاصله و وقفه ای ایجاد شود؟

تمرین های منزل این پیام را به کودک منتقل می کند که او اولین الویت در زندگی شماست. اگر والدین به این نکته پی ببرند که تمرین های آن ها به کارایی همه ی قسمت های مغز کمک می کند، کودکان نیز به دلیل توجه شما، تغییر خواهند کرد.   

وقتی کودک حاضر به شرکت در تمرین های منزل نمی شود باید چه کار کنیم؟

اگر تمرین های منزل را رها کنید، کودک رفتارهایی منفی از خود بروز می دهد و احساس نا امنی و بی انگیزگی خواهد کرد اما پس از شروع فعالیت های منزل، خلق و خوی او تغییر می کند.

اگر کودکتان به هیچ وجه حاضر به انجام تمرینات نیست، از راه های دیگری برای ابراز علاقه و محبت خود استفاده کنید.


اگر شما با آوردن عذر و بهانه از انجام فعالیت های منزل سر بازبزنید، این مسئله چه پیامدهایی را به دنبال خواهد داشت؟

اگر والدین به این تمرینات اعتقادی نداشته باشند و در انجام آن ها کوتاهی کنند، شانس شکوفا شدن استعدادهای کودکشان، به خصوص در دوره های بحرانی را از دست خواهند داد. اما هنگامی که شما این تمرین ها را با کودکتان انجام می دهید، می توانید تغییرات مثبتی را که در او حاصل می شود، مشاهده کنید. البته دیدن تغییراتی واضح و آشکار در کودکان بالای شش سال، کمی سخت تر است بنابراین اگر می خواهید به نتایجی مثبت دست یابید، باید درس های هر هفته را همراه با تمرین های منزل به صورت منظم انجام دهید.

چرا تصور می کنید که کودکان در حین انجام تمرینات به آسانی خسته می شوند و دیگر به آن ها توجهی نمی کنند؟

نشستن کودک روی یک صندلی به او کمک خواهد کرد که توجه بیشتری به تمرین ها داشته باشد. برای انجام این کار شما ابتدا باید آرامش خود را حفظ کنید و این مسئله را در خانه با کودک خود تمرین نمایید. شما باید یاد بگیرید که احساسات خود را کنترل نموده و به آسانی عصبانی نشوید.

آیا در شرایطی که کودکمان نمی تواند مشکلات خود را حل کند یا قادر به یادگیری نیست باید احساس نگرانی کنیم؟

کودکان خیلی بیشتر از آنچه ما فکر می کنیم، می فهمند. به جای نگرانی راجع به این مسائل، تمام تلاش خود را برای تربیت کودکتان به کار بگیرید. به شما توصیه می کنیم که به کودک،  اطلاعاتی فراتر از سنش ندهید. به یاد داشته باشید که انجام دادن این تمرینات به منظور افزایش کارایی ذهن صورت می گیرد، نه ایجاد استرس در کودکان!

آیا خلق و خوی والدین روی کودکان تاثیر می گذارد؟

وظیفه ی شما حمایت کردن از کودک است. والدین افسرده و ناراحت، نمی توانند حامیان خوبی باشند. اگر شما به خاطر نقاط ضعف کودک خود احساس ناراحتی کنید، کودکتان احساس ناامنی خواهد کرد و این مسئله باعث می شود که او دیگر خودش را دوست نداشته باشد.

چگونه می توانیم حافظه ی تصویری کودک خود را تقویت و اصلاح کنیم؟

اجازه دهید تا کودکان در هر زمانی که دوست دارند، آزادانه هرچه را که می خواهند در ذهن خود تجسم کنند. هیچ گونه فشار و محدودیتی برای آنان ایجاد نکنید.

من چگونه می توانم به کودکم که دارای استعداد یادگیری ضعیفی است کمک کنم؟

اگر یادگیری کودک شما کند است، تمرین های آسان تری به او بدهید مثلا عددهای کوچکتری را برای محاسبه کردن در اختیار او قرار دهید. همچنین در این زمینه از مربی خود نیز کمک بگیرید تا اعتماد به نفس فرزندتان را افزایش دهد.

چگونه می توانیم علاقه کودک به یادگیری را افزایش دهیم؟

موضوع های مورد علاقه ی فرزندتان را انتخاب کنید. اگر کودکی اعتماد به نفس پایینی داشته باشد یا انجام دادن یک تمرین برایش بسیار دشوار باشد، در این صورت او دچار احساس بدی می شود و یادگیری برای او به مراتب دشوارتر می گردد. ابتدا با استفاده از موضوعی که مورد علاقه ی کودک است، انگیزه و توجه کودک را جلب کنید و هنگامی که کودک به آسانی توانست آن را انجام دهد، آنگاه تمرین های مشکل تر را آغاز نمایید.

چرا گاهی اوقات کودکان به فلش کارت ها توجه نمی کنند؟

سعی کنید با استفاده از چیزهای جذاب، کودک را به دیدن کارت ها علاقه مند سازید. هرگز کودک را مجبور نکنید.

وقتی والدین، کودک را وادار به انجام کاری کنند؛ این مسئله چه تاثیری روی کودک می گذارد؟

والدین نباید کودکان را وادار به انجام دادن کاری کنند زیرا این مسئله آثار نامطلوب روانی روی آنها می گذارد و علی الخصوص احساس دوست داشته نشدن می کنند که خود این امر عامل رفتارهای ناپسنر زیادی در کودک خواهد شد. مثلا وقتی شما چیزی را می خوانید، شاید کودکتان نخواهد به آن گوش دهد، در این حالت آرام باشید و اصرار بر گوش دادن او نورزید.

هدف از ساختن کاردستی چیست؟

ساختن کاردستی، روابط بین والدین و کودک را افزایش می دهد. کودکان از کاردستی هایی که والدینشان برای آن ها درست کرده اند لذت می برند زیرا با دیدن آن ها می توانند احساسات، علاقه و انرژی والدینشان را حس کنند.

چگونه می توانیم والدینی نمونه باشیم؟

هرگز از خود انتظار نداشته باشید که بهترین پدر و مادر روی کره ی زمین باشید یا فرزندتان بهترین شاگرد کلاس باشد، فقط سعی کنید والدین خوبی برای کودک خود باشید و به توانایی های فرزندتان ایمان و اعتماد داشته باشید. این جمله را پنج بار در ذهن خود تکرار کنید: "من به کودک خود ایمان دارم" اگر والدین، شهامت نداشته باشند؛ روحیه ی فرزندشان نیز خراب خواهد شد.

چگونه می توانیم پی ببریم که کودک از درس خواندن و انجام تکالیفش لذت می برد؟

یکی از راه های فهم لذت بردن کودک از تکالیفش درشت نویسی کلمات است. اگرکودک درهنگام نوشتن به جای استفاده از لغات ریز،کلمات را درشت بنویسد؛ نشان دهنده ی این است که کودک از انجام تکالیفش لذت می برد.

وقتی سایر همکلاسی های کودک از او موفق تر هستند و روحیه ی او به واسطه ی این مسئله تضعیف می شود، ما باید چه کاری انجام دهیم؟

وقتی والدین، اغلب اوقات فرزندان خود را تحسین و تشویق کنند؛ آن ها اعتماد به نفس پیدا می کنند و همین مسئله موجب پیشرفت آنان می گردد. فرزند خود را هیچگاه مقایسه نکنید و توانایی های او را بیابید و بر آنها تمرکز کنید؛ سعی کنید با رفتارها و جملات خود، کودک خود را از دنیای رقابت به دور کنید.

آیا اشکال دارد که کودکمان اجازه ندهد در فعالیت های کلاسی اش دخالت کنیم؟

اگر والدین به این نکته پی برده باشند که هدف از کلاس های آموزشی، کشف نقاط قوت و توانایی های کودکان است؛ دیگر به این گونه رفتارهای کودکان حساس نمی شوند. شاید فرزند شما آنقدر اعتماد به نفس داشته باشد که بخواهد خودش به تنهایی کاری را امتحان کند حتی اگر نتواند آن را به طور صحیح و کامل انجام دهد.

چرا در مورد اهداف فعالیت های کلاسی سوال می شود؟

اصولا مردم، مسائلی را که به درستی نمی فهمند، مورد انتقاد قرار می دهند. همیشه با مربی فرزند خود مشورت کنید یا نسبت به تمرینات منزل، دقت و توجه کافی داشته باشید تا اعتماد بیشتری نسبت به تمرینات نیمکره راست کسب کنید.

در صورتی که پدر به پیشرفت فرزندش بی توجه باشد، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

ممکن است عدم حضور هر یک از والدین، روی پیشرفت کودک تاثیر منفی بگذارد. به همسر خود بگویید که اجرای این برنامه، نه تنها برای کودک بلکه برای مادر نیز مفید است.

چگونه می توانیم به طور هم زمان، هم برای تربیت کودک خود تلاش کنیم و هم ذهن خود را آرام نگه داریم؟

ابتدا تصور کنید که خودتان تغییر کرده اید.
کودکتان تغییر نخواهد کرد مگر اینکه اول شما تغییر کنید. ابتدا تصور کنید که کاملا تغییر کرده اید. برای دستیابی به این مسئله، قبل از رفتن به رختخواب چشمانتان را ببندید و نفس عمیق بکشید. شما باید حس کنید که بسیار راحت و رها هستید. سپس تصور کنید که وجودتان سرشار از عشق و محبت است و شما این محبت را به اطرافیانتان ابراز می کنید و آن ها شما را تحسین می کنند. وقتی به دیگران محبت می کنید، دو برابر آن محبت را از آنان دریافت خواهید کرد. سعی کنید آنچه را که بیان شد، هر شب در ذهن خود تصور کنید. وقتی شما تغییر کنید، اطرافیان شما نیز شروع به تغییر خواهند کرد. آن ها شروع به "پذیرش" ، "تحسین" و "دوست داشتن" شما خواهند کرد. آنگاه شما نیز می توانید کودکتان را "بپذیرید"، "تحسین کنید" و او را "دوست داشته باشید".

آیا واقعا تنبیه بدنی کودک، کار اشتباهی است؟

قبل از اینکه بخواهید به تنبیه بدنی کودک خود فکر کنید، در مورد تغییر رفتار خود در جایگاه یک پدر و مادر فکر کنید. هنگامی که کودکتان بدرفتاری می کند یا کار اشتباهی انجام می دهد باید با کمال صبر و حوصله، اشتباهاتش را به او تذکر دهید؛ در این صورت دیگر نیاز نیست که کودک خود را تنبیه کنید. مسئله ی مهم این است که نباید صحنه ها و شرایطی را به وجود آورید که بعد از آن بخواهید کودک را تنبیه کنید. برای موفقیت در این راه، ابتدا شما باید دیدگاه و رفتار خود را نسبت به کودکتان تغییر دهید؛ سپس شما و کودکتان به هم نزدیک خواهید شد و او به حرف های شما گوش خواهد کرد. وقتی والدین تغییر کنند، کودکان نیز تغییر خواهند کرد. به جای اینکه به تنبیه و سرزنش کودک خود فکر کنید، به تغییر رفتار خود در جایگاه یک پدر و مادر فکر کنید. برای این منظور مطالب طرح شده در همایش رفع عادات ناپسند کودکان را بارها مرور نمایید.